De rubriek Onder de Spaanse zon verschijnt ook in tijdschrift Viva España/Temperament: het meest volledige Spanje-magazine voor Nederlandstaligen. Spanje.blog.nl brengt vanaf elke twee weken een van de eerder gepubliceerde afleveringen. Ook meedoen aan Onder de Spaanse zon? Stuur dan een mailtje naar [email protected] of [email protected].
De 20-jarige Katrijn Declercq verruilde haar studentenleven in Leuven voor een half jaar als Erasmusstudent in Salamanca.
Waar? Mijn keuze voor Salamanca is geen spontane keuze geweest. Eigenlijk wilde ik in Portugal op uitwisseling, maar ik vond nergens een geschikte cursus Portugees in de buurt van Leuven. Ik besloot het dichtbij Portugal te houden en de keuze ging meteen naar Spanje. Onze universiteit heeft voor mijn studie (Godsdienstwetenschappen en godgeleerdheid, red.) enkel contacten in Salamanca en Madrid. Salamanca leek me een kleine en fijne universiteitsstad en Madrid is een echte grootstad die ik al eens had bezocht, dus mijn zinnen stonden meteen op Salamanca. Daar heb ik nu zeker geen spijt van! Salamanca lijkt een beetje op Leuven, dus dat gaf me snel min of meer een gevoel van thuis.
Waarom? Toen ik begon met mijn studie vertrok mijn broer op Erasmusuitwisseling naar Italië. Door zijn ervaring heb ik ook de smaak te pakken gekregen om aan zo’n uitwisseling deel te nemen. Met deze Erasmuservaring wilde ik echter iets dieper opgaan in de cultuur van een ander land. Twee weken op reis gaan naar het buitenland is namelijk niet voldoende om de fijne kneepjes van het land te leren kennen.
Wat? Ik studeer Godsdienstwetenschappen en godgeleerdheid aan de Katholieke Universiteit van Leuven en doe een Erasmusuitwisseling aan de Universidad de Pontificia.
Cultuurshock? Op het eerste gezicht lijken de verschillen niet zo groot, dacht ik na drie keer reizen in Spanje. Toch is de aanpassing groter geweest dan verwacht. Spanjaarden zijn anders dan Belgen. Mensen in Spanje zijn veel socialer naar mijn indruk. De bars zitten vaak vol met mensen aan de toog die elkaar vermoedelijk enkel kennen van het aan de toog zitten in die bar. Spanjaarden lijken ook veel spontaner. Dit merk ik zeker ook op mijn universiteit in Salamanca. Professoren kennen mijn naam, spreken mij aan wanneer ze me zien, vragen naar mijn ervaringen, geven mij schouderklopjes, handdrukken en bij mijn verjaardag zelfs kussen! Ook lopen ze onderling vaak arm in arm, geven elkaar een knuffel en hebben ze volop fun in de wandelgangen. Dit kan ik mij helemaal niet voorstellen in België waar alles veel serieuzer en afstandelijker lijkt. Met de Spaanse siesta had ik in het begin wat moeite. Je bent gewend om boodschappen te doen tijdens de namiddag en plots word je om kwart over twee de winkel uitgezet omdat deze gaat sluiten.’s Avonds wordt er laat gegeten en voor half negen, negen uur kun je geen enkel restaurant binnen. Dat is lang wachten als je gewend bent om tegen zeven uur al te eten. Uiteindelijk heb ik me wel aangepast, maar ik verkies toch het Belgische dagschema.
Integratie? Het krioelt hier van de Erasmusstudenten en al deze studenten zitten in hetzelfde schuitje en vinden elkaar hier heel snel. Er worden ontzettend veel activiteiten georganiseerd voor Erasmussers door zowel de eigen universiteit als door cafés of afzonderlijke personen. Er is zelfs een hele Facebookpagina voor de mensen die dit jaar op Erasmus naar Salamanca gaan. Al voor het vertrek waren er contacten gelegd. Als Erasmusser maak je snel vrienden in een studentenstad, zeker met dit grote aanbod aan activiteiten. Maar ondanks het ‘thuisgevoel’ dat anderen je geven, voelt alles er toch wel anders aan. Je kunt niet zomaar eens tijdens het weekend naar huis of je was thuis laten doen, je vrienden zijn allemaal nieuw… Het was een grote zelfstandigheid die plots op mij afkwam.
Spanje of België? Op dit moment loopt dit avontuur stilletjes aan op zijn einde. Hier sta ik met gemengde gevoelens tegenover. Ik verlang om terug te zijn in mijn oude vertrouwde omgeving, maar toch zal ik dit leventje missen. Of ik nu uiteindelijk voor België of Spanje kies, is een moeilijke vraag. Als ik een frietkot of een restaurant waar ze echt Belgisch eten hebben en al mijn vrienden uit België zou kunnen meenemen, zou ik zeker voor het sociale Spaanse leventje kiezen. Maar omdat dit onmogelijk is, kies ik misschien toch beter voor mijn Belgische leventje. Maar vermoedelijk zullen ze mij nog vaak op Spaanse gronden teurgvinden. Ik hoop dat ik Spanje nooit helemaal achter me zal laten.
Lees ook:Vlamingen onder de Spaanse zon
Lees ook:Nederlanders onder de Spaanse zon
Lees ook:Vlaming onder de Spaanse zon
Lees ook:Vlaming onder de Spaanse zon
Lees ook:Vlaming onder de Spaanse zon