Maandagmorgen 9 januari, klokslag 10.00 uur. Een overvolle metro. De passagiers staan op elkaar gepropt. Hun blik op afwezig. Hij stapt in. ´Por favor, ayudame, por favor´. Zo begint zijn klaagzang. De man, die weinig weg heeft van een Spanjaard, zit zonder werk en dat mag iedereen weten. Half huilend doet hij een oproep om zakdoeken van hem te kopen. Slechts 0,20 eurocent! 0,50 eurocent voor 2 pakjes. Zijn plastic boodschappentas vol zakdoeken.
Niemand merkt hem op. Hij wordt steeds emotioneler. Uiteindelijk besluit een vrouw naast me hem 0,50 eurocent te geven. Ze kan het niet langer aanzien en strijkt over haar hart. Haar man knikt haar toe. De bedelaar houd zijn hand open. Twee pakjes zakdoeken stevig tussen zijn handen geklemd. De vrouw legt het muntstuk op de palm van zijn hand en besluit een één pakje zakdoeken af te nemen.
Plotseling klinkt het streng ´1 euro´. De vrouw schrikt op. Ze aarzelt.De bedelaar herhaalt ´1 euro!´. Het blijft stil. De vrouw kijkt haar man vragend aan. De bedelaar blijft bij zijn standpunt. ´1 euro!´. Als de man zijn hoofd schud naar zijn vrouw, besluit de vrouw niet tot de koop over te gaan. Ze dacht de bedelaar te steunen door hem geld te geven. Dat hij zijn prijs zo snel verdubbelde had ze niet verwacht. De bedelaar pakt de 50 eurocent op, geeft hem vol argwaan terug aan de mevrouw, draait zijn hoofd om en stapt boos de metrohalte uit.
De vrouw blijft wat beduusd achter. Haar man schud zijn hoofd zachtjes, alsof hij haar wil zeggen ´Trek het je niet aan.´Twee medepassagiers gaan om de beurt met haar en elkaar in discussie. ´Ik weet zeker dat hij 1 euro zei, houdt een van de medepassagiers koppig vol. Een kennis van haar die met haar meereist is het daar volstrekt niet mee eens. Mevrouw, hij zei 0,20 eurocent, hoor. Let maar niet op haar´. De vrouw zegt ´Ik wilde hem alleen maar helpen. Ik dacht: ik geef die arme man wat extra´s. Ik hoef maar een pakketje en betaal voor twee.´ Haar man sust haar en samen stappen ze de trein uit. Vervolgens zet de discussie zich voor. ´1 euro´. ´Niet waar 0,20 eurocent´. Een derde vrouw bemoeid zich ermee. ´Hij zei toch echt 0,20 eurocent. Ik heb het zelf gehoord.´
Moraal van dit verhaal: Alles kent zijn prijs. Denk dus goed na wie je geld geeft.In de hele stad is de uitverkoop sinds dit weekend in volle gang. Maar niet elke verkoper is daar van op de hoogte. Knoop dat maar in je zakdoek!
Lees ook:8 maanden zwangere vrouw opgepakt met 1 kilo cocaïne in haar maag
Lees ook:Afpersing onder Nederlandse gepensioneerden
Lees ook:Man steekt genitaliën in brand
Lees ook:Gynaecoloog beboet voor aanbeveling aubergine als dildo
Lees ook:De Boekenkast: Eenzaamheid (Victor Català)